Het Vrolijke Kerkhof is beroemd geworden door de manier waarop de plaatselijke bevolking de dood heeft uitgelachen. De houten kruisen zijn in felle kleuren beschilderd.
De vrolijke begraafplaats (Cimitirul Vesel) ligt in het dorp Săpânța, in de provincie Maramureș, en het is de plaats waar degenen die uit deze wereld vertrekken dat het liefst op een luchtige manier doen.
De houten kruisen op de graven zijn beschilderd in heldere, symbolische kleuren, overwegend blauw, voorzien van een afbeelding en gevuld met donker humoristische gedichten die verband houden met het leven van de overledenen en hun beeltenis in de herinnering van hun familie en in die van de gemeenschap.
Dit gezegd zijnde, is de Vrolijke Begraafplaats zeker een van de beroemdste begraafplaatsen in Roemenië, zo niet in de wereld.
De eerste graven op deze vrolijke begraafplaats werden in 1935 versierd op initiatief van de volksambachtsman Stan Ioan Patras, die een humoristische noot wilde toevoegen aan dit van nature trieste afscheid. Aangenomen wordt dat hij zich heeft laten inspireren door de Dacische cultuur, waarvan wordt aangenomen dat zij het leven vierden en niet treurden om de dood.
Het Vrolijk Kerkhof was enigszins een geheim voor de buitenwereld tot in de latere periode van zijn leven, in het begin van de jaren 1970, toen een Franse journalist de plaats ontdekte en populariseerde.
Tegenwoordig wordt de traditie voortgezet door zijn leerling, Dumitru Pop Tincu, en het Merry Cemetery telt nu meer dan 800 felgekleurde kruisen, gebeeldhouwd uit eikenhout. Sommige zijn aan beide zijden beschilderd, met aan de ene zijde epitafen over het leven van de overledene en aan de andere zijde illustraties over hoe ze zijn gestorven.
Stan Ioan Pătraș overleed in 1977, en hij liet zijn huis en zijn werk na aan zijn meest geliefde leerling, die levensverhalen blijft schilderen op de houten kruisen. Stan Ion Pătraș sneed zijn eigen kruis, en dit is het grafschrift op zijn grafsteen:
Al sinds ik een klein kind was
Stan Ion Pătraș was mijn naam.
Luister naar me, mijn goede mensen
Want ik zal geen leugen vertellen
Alle dagen dat ik geleefd heb
Ik wenste niemand kwaad
Alleen goed, zoveel als ik kon
Maakt niet uit voor wie
Oh, deze arme wereld van mij
Het leven was zo moeilijk
Een ander beroemd grafschrift geschreven op een van de houten kruizen is:
Onder dit zware kruis
ligt mijn arme schoonmoeder
Nog drie dagen zou ze geleefd hebben
Ik zou sterven, en zij zou lezen (dit kruis)
U, die hier voorbijgaat
Probeer haar niet wakker te maken
Want als ze thuiskomt
zal ze me nog meer bekritiseren
Maar ik zal me zo goed gedragen
Dat ze niet terugkomt uit de hel
Blijf hier, mijn lieve schoonmoeder.
Omdat Săpânța een heel klein stadje is, is er niet veel ruimte voor geheimzinnigheid. Dumitru Pop zegt dat niemand zich ooit boos heeft gemaakt over het kunstwerk en dat de families eigenlijk willen dat de echte waarheid op de grafsteen wordt afgebeeld. Hij zegt dat het meest voorkomende probleem dat hij tegenkomt het feit is dat het repetitief kan worden: “Hun levens waren hetzelfde, maar ze willen dat hun grafschrift anders is dan dat van de anderen.”
Bezoekuren:
Dagelijks van 10.00 tot 18.00 uur
Prijzen tickets:
Volwassenen: 4 Lei
Kinderen 2 Lei
Fotografie vergoeding: 4 Lei
Filmprijs: 10 Lei